1     2     3       

Johan van den Kornputkazerne in Steenwijk.

 

Mijn zogenaamde parate tijd heb ik doorgebracht in Steenwijk. In totaal ben ik daar 10 maanden gelegerd geweest. Inmiddels is de gemeente Steenwijk op gegaan in de gemeente Steenwijkerland en wordt op hun site http://www.steenwijkerland.nl als volgt beschreven:

Steenwijk ligt in de Kop van Overijssel met aan de ene kant de waterrijke omgeving van Giethoorn, Blokzijl, en de Weerribben en aan de andere kant de bossen en heide van Drenthe. Steenwijk is een vestingstad met een historische binnenstad. Centraal in Steenwijk ligt de Markt en vanuit de wijde omtrek is de St.Clemenstoren te zien. Steenwijk is een gezellige stad met een interessant winkel- en horeca-aanbod. In de zomer valt er veel te beleven in Steenwijk.

In de genoemde bossen en heide van Drenthe, en natuurlijk die van Overijssel, heb ik de nodige uren en dagen doorgebracht. Ook Giethoorn hebben we als peloton, regelmatig bezocht. Flink door de slootjes 'scheuren' met de fluisterbootjes en dan in het midden van het meer nog even een pilsje drinken in het daar aanwezige café. Maar nu eerst verder over mijn diensttijd.

 

45 Painfbat.
Regiment Infanterie
"Oranje Gelderland"
Steenwijk: J. van den Kornput Kazerne

 

Voormalig 5 Regiment Infanterie. Opgericht op 7 januari 1586 en heropgericht 9 januari 1814. In de parate troepen vormden zij het 45 Painfbat met een tamboerkorps, gelegerd in de ]ohan van den Kornput kazerne te Steenwijk. Johan van den Kornput was ontzetter van Steenwijk in 1580. Dit bataljon kreeg in de loop van 1965/66 de beschikking over de YP 408. Vervanging van dit voertuig door de YPR 765 volgde vanaf begin 1987. In 1992 werd het bataljon ingedeeld bij het Regiment van Heutsz. In 1994 volgde opheffing van dit bataljon. De kazerne werd in 1997 afgestoten.
Regiment Oranje Gelderland werd in die tijd wel de "Bloemkoolhap" genoemd,naar de gestileerde pauwenveren in het embleem, welke worden gekarakteriseerd als een bloemkoolstruik! Ook was de naam "Boerenbataljon" in zwang. Dit laatste gold ook -in mindere mate- voor de twee andere in het noorden van het land gelegen bataljons, n.l. 43 - en 44 Painfbat. (Boeren komen kennelijk uit het noorden!?).

bron: http://www.dafyp408.nl/painfbats.htm

 
 

Dit is dan de kazerne, waar ik van maart tot en met december 1978 gelegerd was. Het gebouw met de rode pijl was van de Staf, Staf, Verzorgings (SSV) compagnie, waarin behalve Hospikken, Verbindingen, Keuken, ook het Verkenners peloton was opgenomen. Bij de blauwe pijl zie je de appelplaats van de verkenners. Als we op de kazerne aanwezig waren (en dat was gelukkig niet zo vaak), dan moesten we ons 2 maal per dag opstellen voor het appel.

Genoeg achtergrond informatie, dus maar door naar de tijd die ik in Steenwijk heb door gebracht. Ik werd in maart 1978 geplaatst bij de verkenners van het 45e Pantser Infanterie Bataljon (Painfbat) in Steenwijk. De pelotons commandant was sergeant 1 Jan van Vliet (†), die zich liet vervoeren in een YA 126.  Daar ik mijn rijbewijs had gehaald voor een YP (= 13 ton), mocht ik ook wagens van een lichter gewicht rijden. En omdat ik nog de enige YP chauffeur in het peloton was, werd ik dus automatisch de chauffeur van sgt. van Vliet en dus van de S-21 de KL-57-48. De eerste oefening was al gelijk op 6 maart en heette "Hoekslag". Wij waren de oefen vijand voor de B-cie van het 45e uit Steenwijk.

 

Van links naar rechts: Ad Weeda, Steven Spanhaak, Sgt 1 Jan van Vliet, Hans Weijers en Cock Sistermans

 
En natuurlijk oefenden we niet overdag, maar 's nachts. Dus overdag maar een beetje rond hangen en genieten van een voorjaars zonnetje. Of weer eens een "Statiefoto" gemaakt. En natuurlijk heb ik daar ook voorbeelden van:
 

Van links naar rechts: ?, Willem Boer, Rinke Dongstra, Ad Weeda (natuurlijk met zonnebril, Sgt. Wim Hartkamp, Hugo Keyser, Peter Jellema, Cock Sistermans, Louis Grob, ?. En volgens mij op de achtergrond, in de Nekaf Hans Weijers.

 

Van links naar rechts (en van boven naar onder): Rinke Dongstra, Sgt. Johan den Ouden, Ad Weeda, Cock Sistermans, ??, Willem Boer, Hans Bouwman, ??, Louis Grob, Hans Weijers. En volgens mij op de achtergrond, achter de Nekaf staat Fred van Lemmeren..

 

Van links naar rechts: Ad Weeda, Rinke Dongstra, Sgt. Roel Woelders, Sgt. Johan den Ouden, Willem Boer, Cock Sistermans,Hans Weijers, Steven Spanhaak en ??. En achter de Nekaf: Fred van Lemmeren..

 
Niet zo gek lang daarna waren we oefenvijand bij een afsluitende oefening van Officieren van het O.C.O.S.D. De afkorting OCOSD staat voor OpleidingsCentrum Officieren Speciale Diensten en was het opleidingscentrum voor militairen met een Havo-vooropleiding. Dit was indertijd de tegenpool van de KMA, de Koninklijke Militaire Academie voor de atheneumjongens. Indertijd sprak men ook over de A-officieren (KMA) en B-officieren (OCOSD). Momenteel is alles gelijkgetrokken en is het onderscheid niet meer aan de orde. De B-officieren werden opgeleid tot troepencommandant en de A-officieren tot stafofficieren. Laatstgenoemde waren ook de mensen die in principe door zouden moeten kunnen groeien tot generale functies, bij gebleken geschiktheid uiteraard (met dank aan Hepke Petter voor de toelichting). De officieren waren inmiddels al 2 weken bezig met hun slotoefening en wij zouden ze de laatste week 'dwars' gaan zitten. Ook nu waren we weer hoofdzakelijk in de nachtelijke uren bezig om de rusttijden voor de officieren tot een minimum te beperken. En wat is er mooier om tijdens je dienstplicht eens officieren te kunnen zieken, zonder dat daar represailles tegenover stonden. Door de officieren moest onder anderen een uitkijkpost / brandtoren worden veroverd op ons. Onder andere door Hans Weijers werd de toren bewaakt en de toren kon niet worden ingenomen. Op donderdagmiddag kregen we het sein, dat de oefening was afgelopen en kwamen er 3-tonners om de officieren weer terug te brengen naar hun kazerne. Wij zouden mee rijden voor begeleiding. Waarschijnlijk door het gebrek aan slaap, had geen van de officieren er problemen mee dat de achterste afdekzeil van de 3-tonner niet omhoog was. Dit was namelijk verplicht als er personen werden vervoerd. Ze hadden toen al kunnen vermoeden dat de oefening nog niet afgelopen was. Pas later werd hen dat pas duidelijk. Op het terrein van de Militaire Inlichtingen Dienst (MID) in Apeldoorn werden ze in de schijnwerpers gezet van de YP's en kregen ze de opdracht om hun wapens af te geven en één voor één achterwaarts uit te stappen. Niet alle officieren wilden hun wapens afgeven en dus was de hulp van hun (mariniers) commandant nodig. Na alle wapens veilig opgeborgen te hebben, kwamen ze 1 voor 1 naar buiten. De Surinaamse officieren bleven wel 'lastig' doen, maar kwamen uit eindelijk ook naar buiten. Zodra ze de eerste voet op de grond zetten, kregen ze van ons een kap over hun hoofd en werden hun handen vast gebonden. Deze kap werd vast gemaakt aan hun paletten en we voerden ze vervolgens af. We moesten ze via een zaal met podium vervoeren. Ze moesten onder begeleiding het podium op- en weer aflopen. Wij mochten echter niets zeggen en dat deden we natuurlijk ook niet. Menigeen is zich flink te "barsten" gevallen bij het op- en aflopen via de trap van het podium. Achteraf was dit niet zo'n menselijke behandeling, maar met in het achterhoofd het doel waarvoor ze nu hier in Apeldoorn waren wel begrijpelijk. Daarna werden ze overgenomen door de MID en werden ze voor de eerste keer verhoord. Na het eerste verhoor kregen ze een overall aan, met daarop de tekst P.O.W. (Prisoner Of War = krijgsgevangenen). Sommige moesten geknield in de 'kooi' en anderen werden weer op een kleine verhoging (b.v. een kistje) gezet. Water mocht door ons alleen gegeven worden via de brandslang en was voor hen dus ook niet echt prettig. Op bijgaande foto is de 'kooi' enigszins zichtbaar. De 'kooi' bestond uit een afgebakend vierkant met in iedere hoek een geluidsbox met hoogfrequent geluid. Het was een soort constant geruis, wat je soms ook wel eens hoort als je niet te dicht bij een snelweg staat. Na daar enige tijd te hebben doorgebracht, werden ze voor een 2e of 3e keer verhoord. Uiteindelijk was de oefening dan echt afgelopen voor ons en werd het geheel overgenomen door de MID. We hebben later wel vernomen, dat de radiofrequenties achterhaald zijn en wat hun doelen en opdrachten waren. Persoonlijke gegevens werden uiteraard niet gegeven. Achteraf gezien was dit misschien wel de heftigste oefening die we hebben gehad.
 

De volgende oefening die ik tegen kom in mijn fotoalbum is "Hutspot". Deze keer geen oefenvijand, maar een eigen oefening. Het weer was inmiddels beduidend warmer geworden en op de heen weg moesten we een paar keer stoppen. Door ons werden zogenaamde thunder flashes of oefenhandgranaten gegooid. In feite waren het strijkers, alleen dan legaal verkregen. De reden dat we moesten stoppen, kwam doordat sommige van de oefenhandgranaten voor brand in de heide bermen zorgden en deze moest dus door ons worden geblust.
Nadat we via kaarten en kompassen lezen eindelijk op de plaats waren waar we moesten zijn, wilden we eerst even bijkomen van de warmte.
Op de foto hiernaast zie je van links naar rechts: Hans Bouwman en Peter Jellema. Op de achtergrond Sgt. Paling (Cor Akkersdijk) en Gympie (Benny Stoltenborg) de andere YP chauffeur uit ons peloton op de S78.
Helaas dacht niet iedereen er zo over. Er werd een 'gas alarm' gegeven. Iedereen reageerde lacherig en ging weer verder waar hij mee bezig was (met niets doen dus en bij komen van de warmte). Dit werd echter niet zo gewaardeerd door de leiding en met nog luidere stem werd nogmaals gas-alarm gegeven en diende we als de gesmeerde bliksem ons van het juiste tenue te voorzien. Dus gasmaskers op, buitenjas en handschoenen aan en wachten tot die zelfde malloot einde alarm zou geven. Hiernaast zie je een foto van Rinke Dongstra en mijzelf in het 'gepaste' tenue bij een temperatuur van 25º c.
En dan tot overmaat van ramp, moesten we zelf zorgen om van rauwe rommel iets eetbaars te maken. Hiernaast zie je van links naar rechts: Wiljam v.d. Ven, aan de haardracht te zien Freek Verver (op de rug gezien), Hugo Keyser en ik zelf met mijn eeuwige zonnebril. Kortom niet echt een oefening om met plezier op terug te kijken
 

     1     2     3